|
Mayday mayday :
They shoot an Exorcet-rocket!!!!!
80 zeemijlen ten zuiden van het Iraanse eiland Kharg.
SMIT MAASSLUIS 19 januarie 1986 [reisverslag]
Zoals het gebeurt ik was thuis met verlof in die periode liep ik 3 maanden op en 3 maanden af.
Omdat ik opvarende was van de Smit Maassluis die op dat moment werkzaam was in de perzische golf maakte ik gebruik van een aparte regeling daar het werk betrof in het oorlogs gebied tussen Iran & Irak.
In deze periode woonde ik nog bij moe thuis,de bel ging en daar kwam een telegram gebracht door de ptt.
Na ontvangst bleek dat dit een telegram was van het kantoor van Smit Internationale.
Er stond ik dat gelijk de volgende dag een keuring moest doen bij de Ned Lloyd,en de dag daarna moest vliegen op naar Dubai.
Daar mijn verlof nog lang niet om was en het nog maar 3 dagen voor kerst was .
Ben ik maar gelijk mijn personeelschef dhr de N gaan bellen.
Die vertelde dat er een zieke matroos aan boord was de enige nederlander aan dek met de rest fillipino s.
Je snapt het natuurlijk al mijn vriendin was hier niet blij mee,maar ja mijn werk is mijn hobby.
De volgende dag toog ik naar het Smit kantoor om daar een voorschot van mijn aankomende salaris los te peuteren[ja ja dat ging nog toen die tijd].
Ik vertelde maar dat ik daar een koffer voor ging kopen want ik had mijn salaris net binnen.
Gelijk daarna ben ik mijn entingen gaan halen en mijn keuring gedaan bij de Nedlloyd.
Aanmonsteren moest ook gelijk gebeuren bij de Waterschout op het marconi plein in Rotterdam.
In de middag nog wat rondgebanjerd in Rotterdam en zoals altijd na het monsteren een afzakkertje halen .[dit tot in de late uurtjes].
De volgende morgen vroeg uit de veren want ik moest me rond 11.30u meldden aan de K.L.M balie.
Na het inchecken en afscheid nemen van mijn vriendin ben ik door de douane gelopen en,heb ik mijn vliegtuig opgezocht.
Ik moet wel toegeven dat ik van vliegen erg nerveus word maarja een paar borrels en, sigaretjes vliegen maar.
Eenmaal geland in Dubai 0.1.00u lokale tijd heb ik mijn koffer gepakt en ben door de douane gelopen.
Op het Smit kantoor van Leen de saayer hadden ze me verteld dat er op het vliegveld daar in Dubai iemand van het agentsschap anders een taxi chauffeur op mij zou wachten.
Jammer er was voor mij geeen hotel geboekt dus moest ik gelijk door naar Sharja met de taxi.
In Sharja aangekomen lag de Smit Maasluis opzij van het kantoor /accomodatie ponton magnus 10.
Niemand wakker dus ik ben maar gaan slapen op de magnus 10.
Nou dacht ik dus, lekker uitslapen en morgen meld ik me wel.
In de ochtend was er op de Smit Maasluis paniek ontstaan omdat ik zou komen maar ik was nog niet gesignaleerd.
Moet ik wel bij vertellen dat ik wel eens opgepakt was door de politie in Sharja en daar 5 dagen rond heb moeten brengen in de gevangenis.
De reden daarvan weet ik nu nog niet maar ja het is gebeurd en het was daar zeker geen pretje.[wel een goed verhaal trouwens voor een ander verhaal].
Toen ik dan wakker was geworden heb ik me toch maar gemeld en werd ik met open armen ontvangen op de Smit Maasluis.
De kerst heb ik gevierd in Sharja waar de fillipijnse koks een heerlijk maal hebben gemaakt.
Met oudejaar lagen we nog steeds binnen ik ben toen s avonds met de olieman S in dubai wezen vieren.
We kwamen terecht op een feest die alleen toegankelijk was voor westerlingen.
Nadat de feestdagen voorbij waren gegaan werd de hele bemannig afgelost in de 2e week van januarie.
We zijn ons toen met de hele bemmaning voor gaan bereiden op het vertrek naar het Gavaneh projekt.
Dit project moest nog geheim worden gehouden daar het werk betrof aan Iraanse olieleidingen op de bodem van de zee,tussen Kharg eiland en ter hoogte van Busheera[Iran].
Ondertussen kreeg de romp van het schip ook nog een likje verf want dit was niet gelukt op zee.
In die tussentijd kwam ook de proviand en de flessen drinkwater aan boord ,het drinkwater wat er in de drinkwaterbunkers zit is namelijk wel goed voor een frisse douche etc maar niet om te drinken.
Het schip moest helemaal worden vol gestoord ,er moest ook brandstof worden gebunkerd,omdat we voor langere tijd op zee zouden blijven met ongeveer 20/30 passagiers.
Deze passagiers bestonden uit duikers,uitvoerders,surveyers,en een duiker arts van Oceaneering/Hydrospace.
Dit waren allemaal freelancers uit Australie,New zeeland en engeland samen met de filipijnse en nederlandse bemanning was dit dus een aardige mix van nationaliteiten aan boord van de Smit Maassluis.
Het achterdek werd leeg gemaakt er werd een duikerscircuit opgesteld met bovenop een verplaatsbare duik ketel die kon doormiddel van een A frame afdalen in de moonpool[een gat in het midden van het schip].
Er zou op ongeveer 50 meter diepte gewerkt gaan worden,de duikers zouden 6 weken achtereen in de ketels verblijven 3 man aan het werk en 3 man slapen in een systeem van 6 op 6 af. Duik ketel opstelling
Om die duikers op contstante druk te houden behorende bij 50 meterduik diepte, werden er honderden flessen met menggassen aan dek gezet en aangesloten op het duik circuit.
Nadat iedereen aan boord was konden we gaan vertrekken richting Kharg op 17 januarie 1986.
Wat we wel deden is dat als we de kant van Kharg opgingen,zowel stuur als bakboord een dingy vastbinden aan de bolderkasten op het achterdek.
Na een paar dagen rustig te hebben gevaren met goed weer en een stille zee,
Het was net por tijd geweest om 11.oou daar de wacht wisseling was om 12 uur [dienststelsel 6op 6 af].
Iedereen was net wakker en liep aan dek of zat een bakkie te doen in de messroom.
Ik zelf was p dat moment met de bootsman achterop het achterdek bezig met werkzaamheden.
Ik hoorde plotseling een een gesuis alsof er een vuurpijl werd afgeschoten ,ik was met niets bewust totdat ik een harde,felletik hoorde en daarna een hoop kabaal.
Dit was voor mij het moment dat het zover was ,uit verhalen wist ik dat een exorcet warmte zoekend is en dus vrijwel bijna altijd in de machinekamer binnenkomen en daarna stil vallen.
Na enkele secondes kwam deze tot ontbranding ,ik ben toen in de fundatie van een winch gesprongen in de hoop daar veilig te zullen zijn.
Nog geen seconde later hoorde ik een doffe klap en ik voelde een grote druk wolk over mij heen komen.
Toen ik bekomen was van de schrik ben ik uit de fundatie gekropen,ik was vrijwel helemaal doof bleek later dat ik gescheurde trommel vliezen had,en wat lichte verwondingen.
Gelijk daarna heb ik met de bootsman de dingy s te water gelaten terug naar dek om naar de accomodatie te gaan kon niet omdat,de rekken met menggassen waren omgeslagen en in de brand stonden.
Sommige flessen waren ontploft.
We hadden best wel wat gewonden die hebben we in de dingy s laten zakken en we zijn langs de scheepshuid naar voren gekropen .
Ongeveer midscheeps was er een deur in de verschansing waar we de gewonden hebben neer gelegd waar ze door de rest van de bemanning /passagiers werden verzorgd.
De gewonden werden door hen ook in de reddingssloepen geholpen .
Even speelde ik nog met de gedachte om te gaan blussen ,maar dat had geen zin daar het te gevaarlijk was ivm de ontploffende gasflessen.
Ik ben toen maar naar binnen gegaan om te kijken of er nog iemand in de accomodatie benedendeks was.
Wat ik daar aantrof was een ravage van jewelste de drukwolk was schijnbaar vanuit de machinekamer door de accomodatie naar buiten gekomen,
Terug aan dek heb ik met de hwtk de sloepen gestreken en ben uiteindelijk ook in een sloep gestapt we zijn toen weggevaren van de brandende Smit Maasluis met de dingys op sleeptouw.
Na ongeveer 1 uur rond te hebben gedobberd [natuurlijk altijd in de buurt van het schip ivm met de redding] kwam er een grote helikopter om ons op te pikken .
Deze veroorzaakte zoveel wind dat hij ons niet kon benaderen dus vertrok hij weer.
Naderhand kwam er een kleinere heli en die heeft enkele zwaar gewonden meegenomen.
De rest van de gewonden werd verzorgd de de duikers dokter.
Later die middag kwamen er 2 iraanse patrouille vaartuigen die de rest van de gewonden waaronder ik zelf met zich mee nam.
De rest bleef achter om de zeeslepers Smit Singapore en de Smit Colombo[ex Smit Pioneer]op te vangen.
Aangekomen in Busheera werden we opgevangen door iemand van Smit Internationale.
We werden aldaar naar een ziekenhuis gebracht daar werd bekeken wie er wel of niet naar huis kon vliegen.
Daar we geen paspoorten hadden moesten we zo snel mogelijk het land uit.
Eenmaal terug bij de agent van Smit zijn we naar het vliegveld gebracht daar stond al een paar uur een binnenlands vliegtuig op ons te wachten .
We zijn toen naar Teheran gevlogen daar overgestapt in een vliegtuig naar Dubai,in Dubai moesten qe in transit blijven omdat we niet in het bezit waren van een paspoort.
Op het vliegtuig waren er mensen van Smit die een nieuwe overall en schone sokken voor ons hadden.
Voor de bootsman en mij zelf [opdat moment de enige nederlanders ]was er een vlucht naar huis geboekt.
Na afscheid te hebben genomen van de fillipijnse bemanning hebben we ons vliegtuig opgezocht.
Inmiddels was het thuisftront ook op de hoogte van het hele gebeuren en wat er was gebeurd,
Mijn vriendin had overnacht bij mijn zus,en had van het nieuws bericht op de radio vernomen dat de Smit Maasluis in brand stond ,maar verder werd er niets verteld over de opvarende.
Hierop hebben mijn vriendin en zus dhr de N [personeelschef] thuis opgebeld en gevraagd of hij hier iets over kon vertellen.
Deze was hier echter nog niet van op de hoogte en hij beloofde dit uit te gaan zoeken en trug te bellen zodra hij iets wist.
Inmiddels zaten we al in het vliegtuig onderweg naar huis .
Dhr de N heeft toen mijn vriendin en zus ingelicht en had gelijk verteld dat zij mij de volgende dag op konden komen halen op Schiphol.
Eenmaal geland op Schiphol ben ik naar de aankomst hal gegaan daar stond de pers te wachten deze hebben we weten te omzeilen.
Thuisgekomen stond de pers ook al klaar deze heb ik na de familie te hebben begroet, te woord gestaan.
Mijn moeder had ik gevraagd voor niemand meer open te doen die dag.
Ik ben toen eindelijk maar in mijn wieggie gekropen.
Eindelijk thuis!!!
|
