|
Op mijn veertiende jaar ben ik met mijn ouders op het schip van mijn vader gevaren naar Kaapstad,daar had mijn vader een charter voor een jaar van de Beers consolidated mines om de diamantmijnen die gelegen zijn in de woestijn van Namibia te bevoorraden.
Maar ik begin het eerst met mijn verhaal,ik kom uit een zeevarende familie mijn grootvader had al twee sleeboten en een cafe in Delfzijl.
Mijn vader voer al een tijdje als zetkapitein op een schip van rederij Dudok de Wit uit amsterdam,het eerste schip was de Martha die was gekocht terug uit de oorlog toen als eerste nieuw schip was de Maria Theresia gebouwd bij Sander Delfzijl,mijn vader heeft dit schip en uitgebracht en een lijn dienst van Delfzijl naar Stettin met chinaklei.
Daarna zijn al snel nieuwe schepen gebouwd bij de Groot en Van Vliet slikkerveer,vooral houtslepers van Cork naar Hamina Finland met boom stammen.
De Martien Martha Marva Marathon en zo meer,in 1952 had mijn vader er genoeg van en heeft zijn eigen schip gekocht de ex Leuvehaven,voorheen Alpha
Hij heeft het schip van Sanders scheepswerf gekocht daar lag het als wrak en werd door Sanders weer opgeknapt,er zijn op uw site mooie foto,s van de Reality zoals het schip werd genoemd nadat mijn vader het gekocht had,met dit schip zijn we met de hele familie naar Zuid Afrika vertrokken,container in het ruim met de hele huisraad.
ik was toen veertien jaar en was voor mij een hele belevenis natuurlijk,ik heb wel altijd als kind bij mijn vader aan boord geweest, totdat ik naar school moest en niet altijd mee kon.
Wel met de grote vakanties dat was geen punt ik ging al een maand voordat de vakantie begon weg.
De Reality was een lief scheepje het ging niet hard maar een goed stevig schip en ruwe zee,haar snelhed was acht knoopjes en als de wind op de kop was liep ze zo,n twee knoopjes.doordat we op de Alantische Oceaan kwamen en wij kennis maakten met de hoge zwell heeft ze het heel goed gedaan ook al die jaren rond Kaap goede hoop naar Lorenzo Marques Mozambique Port Elizabeth Durban Port Nolloth in Namibia Walvisbaai.
Maar even weer terug komend op Port Nolloth zo heette dat plaatsje waar wij het meest naar toe gingen om de mijnen te bevoorraden in de woestijn,dit schip,was juist daarvoor gekozen omdat het een juiste diepgang moest hebben en lengte,wij moesten als we voor Port Nolloth lagen wachten op hoog tij, anders konden we niet over een baar heen dat is een ondiepte waar het schip overheen moest en dat kon alleen maar met hoog tij,als we naar binnen kwamen dan was het volle kracht anders kwamen we met de hoge zeegang niet binnen we hadden de wind dan achter de kont,vlak voor de baar motor stop ja en dan zeilde je zo naar binnen er was een jetty in zee en gingen we dan lossen benzine in vaten en veel stukgoed voor de diamantmijnen.
Het schip lag dan naast de jetty te slingeren want de zee stond dwars op de schip,op het strand van port Nolloth lag de FREAN en hollandse coaster die was gestrand met zeer slecht weer en kon het helaas niet meer navertellen.daar zijn wij voor en de plaats gegaan.
Ja en zo werd het charter weer voor een jaar verlengd al met al acht jaar hebben we daar gewoond en gewerkt,en met veel plezier want het is een mooi land en een ongelooflijke variatie in de natuur.Helaas hebben we schipbreuk geleden zijn ook foto,s van op uw site te zien in 1963 we vertrokken van Kaapstad naar Durban het was vreselijk slecht weer en stampen en kwamen maar moeizaam vooruit om een uur of twee s,nachts kwam er water in de machine kamer we hebben de lenspomp aangedaan maar na een uur kwam het water zo,n twee meter omhoog en het schip begon heel traag te slingeren we zij met z,n allen naar de stuurhut gegaan en wonderbaarlijk de motor deed het ook nog mijn vader heeft het schip heel langzaam gedraaid en bidden dat de motor niet afsloeg richting strand er waren andere schepen in de buurt maar die konden niks doen vanwege het zeer slechte weer dan hadden we meer onglukken gehad,ik zal de klap nooit meer vergeten toen het schip op het strand smakte dat wil je niet meer meemaken,we waren eerst bang dat de voormast naar beneden kwam maar gelukkig is dat niet gebeurd.
De volgende dag dij daglicht heeft een helicopter ons van boord gehaald dit was op zig al een knap staaltje want het waaide nog stevig op proficiat voor de Zuid Afrikaanse marine
Ja we moesten afscheid nemen van de Nolloth dat doet je wel wat hoor zo,n schip waar je al die jaren lief en leed mee hebt gedeeld om het zo achter te laten.
Twee dagen later zijn we naar Nederland vertrokken ik ben er niet weer geweest ik ben nu vier en zestig jaar het is goed geweest, mijn ouders zijn al lang overleden en zijn ook niet weer terugeweest, dit was mijn verhaal in het kort anders word het teveel ik hoop dat u er iets meedoet veel succes met uw prachtige foto,s en informatie.
j.k van der luit
|
